Bir yalnýzlýk bulutu Sararken gönül daðlarýmý Müthiþ bir acý düðümlenir boðazýma Þu penceresinden trenin Çýkarýp baksam baþýmý Seni görsem ‘’Gitme gel’’ deyiþini duyabilsem diyorum Heyhat Uzaklarda kaldý o istasyon Binlerce aðaç Binlerce telefon direði geçti bu pencereden -Vakit çok geç-
Ama gene de Çýkarýp baþýmý þu pencereden Baksam-bakabilsem Seni göreceðimi sanýyorum
Ýþte güneþ de battý sonunda Daha da garipleþti gönlüm Uzakta Sigaramýn ateþinden de kör Iþýklar yanmaya baþladý -Belki bir köy- Ýyiden iyiye arttý Raylarda çelik tekerlerin gürültüsü Ýyiden iyiye arttý Ýçimdeki efkar
Bir cýgara dumaný Bastýrabilir mi bu hasreti Bir cýgara dumaný Unutturabilir mi seni bana Unutturacaðýndan deðil elbet Ýþ olsun diye yakýyorum Böyle daha kolay düþünüyor insan Belki de Þu sarhoþ dumanda bile Seni buluyorum kim bilir
Artýk biliyorum ki Bu tren ne geri dönecek Nede duracak bu gidiþle Gayrý güneþ de doðmayacak biliyorum O kör ýþýklarda kaybolduðu an Ben o loþ kompartýmanda Son mýsrasýný yazacaðým hayatýmýn Diyeceðim ki EY GECE ÝÇÝMDE KÝ ÖFKE SENDEN BÝN KERE BÜYÜK VE SENÝN KARANLIÐINDAN KARA EFKARIM SEN ÇEKÝL GÜNEÞE PERDE OLMAK BENÝM GÖREVÝM
06.10.1981 Mamak
Sosyal Medyada Paylaşın:
_KARAYEL__ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.