Sakladýðým Ne kadar hayal varsa Bindiriyorum Birazdan kalkacak olan Trenin vagonuna Makinist çalýyor kalkýþ düdüðünü Vedadan eminim Gidiyorlar Bilinmezlere Uzaklara Bir yanýný ruhumun Býrakýyorum raylara Çýðlýk, çýðlýk Acý, acý Yankýlanýyor hýçkýrýklarým...
Ben dönüþ Hayalin Hayallerim Gidiþ yolunda Haber vermeyin dedim Vardýðýnýzda oraya Unuttu Unutun Unutayým…
Düþünüyorum Eve gidilen yolda Kim olacak Yediðim akþam yemeklerimde masamda Tam karþýmda otururdun Aylar önce sen gittin Þuan hayalin, Hayallerim Yolda Gidiyorlar Bilinmezlere Uzaklara En acýsý da Unutacaðým dedim…
Eve geldim Duvarlarýmýn rengi gri Sensizliðin isi sinmiþ beyazýna Yalnýzlýk oturmasýn diye karþýmda Ýkinci sandalyeyi atýyorum Gelirsen yenisini alýrým sana Baþýmýn üstünde yerin var hala…
Yarýn ilk iþ Gideceðim Bir badana ustasý bulmaya Hangi renge boyayacaðým derse Ne diyeceðim Her renk seni hatýrlatýyor bana Boþuna mý gönderdim Hayalini Hayallerimi uzaklara Unutacaðým Beyaza boyamasýný söylerim Ustaya Bilinmezlerdeyim… Yazan: Neslihan ÇETÝNKAYALI.( 14.07.2013 16.12 )
Sosyal Medyada Paylaşın:
Neslihan Çetinkayalı YİLM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.