ENGELLİ(Mİ)YİZ

Karanlýklar içindeyim ya da daha az görüyorum aydýnlýðý
Umutlarým aydýnlýk, azim ýþýðým sürekli yanýk,
Rüyalarým sizin görmediklerinizle süslü kim bilir
Resimler çizebiliyorum görmeden.
Ensturumanlarla anlaþabiliyor, çalabiliyorum
Okuyorum bende kendi alfabemle kendimce
Görebiliyorum gönlümün gözleriyle…

Duymuyorum sesleri söylenenleri, sessizlik hâkim dünyam da
Bir bilseniz duysanýz içimin sedalarýný neler söylüyor kim bilir
Gözlerim ellerim mimiklerim, benim sesim
Yüreðimin sesiyle duyuyorum denizdeki dalgayý, kuþlarý, börtü böceði
Sevdiklerimin sesini.
Yüreðimin sesiyle sesleniyorum yaþama.

Yürüyemiyorum, koþamýyorum, yürümek ayakta durmam için destekçilerim var
Tutunuyorum inadýna yaþama ellerimle, kollarýmla, en önemlisi duygularýmla
Duygularým yürür koþar benim,
Duygularýmýn yürüyüp koþtuðu uzaklýklara koþabilir misiniz kim bilir

Karanlýðýmýz, sessizliðimiz,
Yürüyemediðimiz ya da yürüme þeklimiz yüzünden ön adlarýmýz var
Duyarken incindiðimiz, kimi zaman gülümsediðimiz
Zorluklara her þeye raðmen incitmek istemeyiz çünkü incinmeyi biliriz, bilenlerdeniz

Varýz baþardýklarýmýzla baþaramadýklarýmýzla,
Yaþýyoruz yaþamdayýz umutlarýmýzla
Dinleyen, anlayanlara teþekkür ederiz,
Görmemezlikten gelip anlamayanlara da
Kendi karanlýklarýnda, sessizliklerinde, yaþamda ki yürüyüþlerinde baþarýlar dileriz…
Yazan: Neslihan ÇETÝNKAYALI

Sosyal Medyada Paylaşın: