Bir meyhane köþesinde içip sarhoþ olmak neyi deðiþtirecek ki?
Sen gelmedikten sonra, sen olmadýktan sonra.
Seni benden götüren yollara darýldým,
Her seven gibi bende hayallere sarýldým.
Sevmenin acý verdiðini hep söylerlerdi bana,
Oysa ben hiç aldýrýþ etmezdim onlara,
Þimdi "hani o sevdiðin?" diye soranlara,
Gitti diyemiyorum be sevdiðim.
Artýk pencereme kuþlar konmuyor
Bahçemdeki güller bile anladý yokluðunu ve soldu
Bu garip gönlüm dayanamayacak kadar yorgun
Çaresiz, kimsesiz ve yapayalnýz sevdiðim
Bir tek umudum vardý, yýkýpta gittin
Söyle seni seven bu kalbi nasýl terk ettin?
Bu kadar vicdansýzmýydýn be sevdiðim
Beni bu aþkta tek býrakýp gittin.
Bir sensizlikten korkardým bir de karanlýktan
Farkým yok þimdi, bunlarý hüküm giymiþ mahkumdan
Ne yapayým sevdiðim çýkmýyorsun aklýmdan,
yüreðimde ve seni çok seven kalbimden.
Sen yokken nasýl avunurum bilmiyorum
Nereye baksam hep hayalini görüyorum
Sensizlik hiç yakýþmadý bana
Kadehler bile avutmuyor artýk .
Ne gecem var nede gündüzüm,
Bu garip elde mutsuzum yorgunum.
Ayrýlýðýn izleri kaldý geride.
Açtýðýn yaranýn hiç bir elde merhemi yok
Ne olur dön gel sevdiðim dön gel
Bitsin bu acýlar bitsin bu hasret bitsin yar...
Þiir Ömer Karagöz
13.07.2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.