ÇEKECEZ ARKADAŞ

Ezber bozan sözlere gebe kaldý gözlerim
Karanlýk bile gündüze hasret kalmýþ günümde
Yýllar haftalar ve zaman kaybolup gitmiþ gizlice
Baka kalmýþým yitip giden zamanýn ardýndan

Boz bulanýk sularýn durulduðuna inanarak
Bekledim sonuna kadar gelecek zamaný
Günlük telaþýn içinde kaybolup giderken anýlar
Anlarý yaþamaya hasret kalýr düþüncelerimiz

Bencilce duygularýn içinde uzayýp gider zaman
Sen kendini ararsýn kaybolup giden zamanda
Ardýmýza dönüp baktýðýmýzda çok þeyleri kaybediriz
Kazandýklarýmýz bile yerini dolduramaz kaybettiklerimizin

Yýllar senelere vurur kýyýlar dalgalara vurur
Gözyaþlarýmýz, yüreðimize yüreðimize vurur
Düþer kalýr iki yana kollarýn dermanýn kesilir o an
Baþýný yaslayacak güçlü bir omuz ararsýn

Dinlediðimiz hiç bir þarký hiç bir söz çare olmaz
Ýçimizde kanayan yaralarýmýza gözyaþlarýmýz
Hýçkýrýklara karýþýr tutunacak bir dal ararýz yýllarca
Boþa geçen yýllarýmýza yanar aðlarýz dertli dertli

Ýnsan bu ya hep kendi kaderine aðlamamýþmýdýr
Kendi kaderine yanmamýþmýdýr hayatý boyunca
Bizler ne kadar aðýtlar yaksakta,ne kadar mutlu olsakta
Kader bu ya çekecez arkadaþ bunun baþka yolu yok...

Ufuk GÜNEY


Sosyal Medyada Paylaşın: