Güneþ gibi doðmuþtun karanlýkta dünyama Geçmiþi düne gömüp bir sana yanýyordum Eskiyen sevdalara olamazdým ben yama Güne bakan çiçektim hep sana dönüyordum Iþýðým sensin diye güneþe bakmýyordum Arada sönsen bile kafaya takmýyordum.
Yolunu beklemekten cam kuþu oldu adým Gelmediðin günlerde hep mazeretin vardý Hüzüne yol alýrdým sen diye adým adým Olmadýðýn her aným gönle yaðan bir kardý Gel demem faydasýsdý duyulmayan nidamdýn Ne yazýk geç anladým taþ kalpli bir adamdýn
Aslýnda sevmemiþtin yeterince sen beni Bencillik kokuyordu aþkým diyen dillerin Sana tek cazip gelen farklý bulmandý teni Dokunmak istesen de boþta kaldý ellerin Hýrsýný alamadýn çekip gittin aniden Nasýlsa dönecektin sevdim diye yeniden.
Halbu ki farklýydým ben sevdim mi tam severdim Zorluða göðüs gerip hep arkanda durmuþtum Dosta düþmana karþý sevdiðimi överdim Mutlu oluruz diye ne hayaller kurmuþtum Anladým ki seninle hataydý yola çýkmak Þimdi bana düþüyor geçmiþi yine yakmak.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.