Masalsı Çocukluğumuz

’Bir varmýþ, bir yokmuþ.’’diye baþlardý masallar.
Hep bir Kafdaðý vardý aþýlmayan
Ve ardýnda bir umut, hiç ulaþýlmayan...
Sevgiler vardý, masallar kadar sade
Sevgililer vardý,
Ya bir prens, ya þehzade...
Dedem anlatýrdý, nur yüzü parlayarak
Dinlerdi ninem
Kâh gülüp, kâh aðlayarak...
Hep bir baþka güzellikti sonu
Boþa çýkardý her zaman
Kötülerin oyunu.
Þimdi büyüdük artýk;
Birden yýkýldý Kaf daðý
Yýkýldý güzelim umutlar
Sardý sevgi dolu gönülleri
Birer karanlýk bulutlar...
Þimdi bir baþka masalda yaþýyoruz
Mutsuz
Gönüller susmuþ
Gönüller dilsiz.
Sildi gök kuþaðý yedi rengini
Hazan deðmiþ bahçelerde
Çiçekler renksiz.
Þimdi büyüdük artýk
Silindi hatýralardan
Masalsý çocukluðumuz
Unuttuk sevgilerin buruk lezzetini
Unuttuk vefa dolu duygularýn kýymetini.
Soldu gönüllerde yedi veren gül
Sustu seherlerde uyanan bülbül
Sildik geçmiþin tatlý anýlarýný
Kapattýk gençliðimizin
Iþýk sýzan kapýlarýný
Þimdi bir bilinmeze dolu dizgin yolculuðumuz
Ah!! Ne tatlý günlerdi
Ne tatlý günlerdi
Masalsý çocukluðumuz....


Mehmet TAÞ/Elbistan
Sosyal Medyada Paylaşın: