Annen seni bekliyordu
Sen üþüdüm
Çok üþüdüm
Gel al beni anne dedin
Aldý…
Ali’ye
Seni hiç tanýmadým
Uzaklardan geldi haberin
Oysa
Ne çok yakýndýn bana
Köz düþtü
Yüreðime
Yandým!
Biliyorum
Ar/a/lansaydý
Bilmediðin bir þehrin
Eski yakasýnda ara sokaklar
Asla
Kucaklamazdýn o kalleþliði
Ahh çocuk
Tutunup bulutlara
Ýnmek isterken
Yeryüzünün karanlýðýna ýþýðýnla
Sende
Düþlerinde vuruldun
Ardýn sýra
Ölüme yükledik
Bütün anlamsýzlýklarý
Analarýmýzýn aðýdýna
Döndükçe avazlarýmýz
Öldün/öldürüldün
Pis bir yarýnsýzlýk sapaðýnda
Þimdi ne yazsam boþ
Kalemimde kelepçe
Hoþça kal
Alim
Hoþça kal zamansýzlýðýnda...
Taylan KOÇ