DÜŞLEMEK

Emekli olunca derdim ;
Denizde bir evim ,
Denizi býrak .
Yemeðe kattýðýmýz tuzuyla avunur olduk denizin.


Balýklarý yüzdürürdüm .
Emekli adamýn iþine .
Kumlarý asfaltlardým ,
Yorgun gelen dalgalarý karþýlardým gün boyu .



Rüzgar savurur duygularýmý ,
Alýp götürür karþý daðlara .
Bir türkü ,þarký yerine göre .
Kimselere anlatamam derdimi .


Kurtarmak isterdim her akþam ,
Denizde boðulan güneþi .
Þaþýrýrdým tekrar doðuþuna ,
Çocukluðumda filimlerde ölen artistler gibi .


Ayýn vurursa ýþýðý denize ,
Binbir parçaya bölünür duygularým .
Karanlýk korkutur denizin.
Dalýp uyandýrmak isterdim balýklarý...







Sosyal Medyada Paylaşın: