KADİR DOSTUM
Silifke’yi inleten davudi bir sestir o,
Bulunduðu mekâna can veren nefestir o.
Dinler onu her akþam müdavimi olanlar,
Fazla uzak kalamaz hüzünlenip dolanlar.
Baðlamanýn teline baðlanmýþtýr yazgýsý,
Deðiþmemiþ o yüzden yýllar var ki çizgisi.
Söylediði türküler götürürken dertleri,
Gönlünün sofrasýndan def eder namertleri.
Gök kubbede sedasý devleþir zaman zaman,
Boynuna sarýldý mý Elif isimli keman.
Gizemli bir hâl alýr naðme naðme þarkýlar,
Âdetâ koþup gelir kadeh kadeh rakýlar.
Sabâdan nihaventten geçilir yavaþ yavaþ,
En nihayet hicazda karar kýlar arkadaþ.
“Ah bu þarkýlarýn ben…” Deyip keser sözünü,
Çevirir birden bire diðer yöne yüzünü.
Baðlama gelir yine oturur baþköþeye,
Mýzrap tele deðince döner makam neþeye.
Masalarda sohbetler yað gibi akýp gider,
Selver kýzýn türküsü sinemi yakýp gider.
Bu kadar tasvir ettim aziz dostum Kadir’i,
Hayattayken vermeli sanatçýya takdiri.
Üç-beþ yýldýr tanýrým gidemem evveline,
Allah zeval vermesin ele,dile,beline!
Erdemli, 10 Temmuz 2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.