Çocuktum hiç bir derdim yoktu güle oynar,gezerdim bazen gülmekten kopardým,çocuktum
oyuncaklarým olmadý,sevmezdim zaten arkadaþlarým vardý,gezer tozardýk,tazlanýrdým annem yýkardý beni ve üstümdekileri en çok annemi severdim birtek,annem,caným annem sevdam,yarim,herþeyim.
aylar,yýllar derken,geçerken zaman büyüdüm,büyüktüm,adamdým artýk bir yar sevdim,yüreðimi deldi geçti aþký öðrendim,yanmayý öðrendim yaþamayý öðrendim,çok sevdim. býrakýp gitti sonra,dertlerle buluþtum ortak oldum dertlerle,dertlendim acý çekmeyi öðrendim,acýlandým karalar baðladým,yardan gelen yaraya uslanmadým,sevdim
annem vardý beni hiç býrakmayan en çok annemi sevdim bir tek,annem,caným annem sýðýnaðým,can evim,etimden kemiðimden parçam benim.
nerden bilebilirdim ki bir gün bu dünyadan göçüp gideceðini sen ki varoluþumumun sebebi sen ki beni koynunda yaþatan duvarlarý yumruklarcasýna etimle,kanýmla,yokluðunun resmidir çizmek istediðim. caným annem,sen gittin,yüreðim yanýk annem.
02.10.2011
Ahmet özdemir
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmet özdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.