yar/a..

‘’..Bir mevsim ki kanatsýz
ve ben tam ortasýndayým desem
inanýr mý ebabil kuþlarý…’’



Artçýlarým çoðalýyor her sarsýntý sonrasýnda
odamda gölgeler
elsiz ve ayaksýz…

kokusunu duyuyor/duyumsuyorum
yakmadýðým otlarýnýn…

kuraklýk dudaðýmdan tenime doðru
kimsesiz kalýyorum,
en ücra köþesinde aklýmýn
uykusuz/
yurtsuz saçlarýmý savuruyorum
sýrtýmdaki uçurumlardan

düþerken/

senin rengini tutuyorum diþlerimle/mavi
ve kanýyor tenimdeki sahipsiz kelimeler/im...

bil ki sevgilim olmayan sevgili;
sýrtýndaki yarý açýk unuttuðun kapýlarý
sökebilirim ellerimle
iste/
sen iste bunu yapabilirim
tam da böyle
kýrýlýrken kürek kemiklerin
ve miden yanarken kor
herkes gibisindir artýk
herkesin olmuþum gibi ki
benzemek için bir þeye/
deðiþtirmek baþka bir þeyi

sana benziyor deðil mi?
senden ç-aldýðým bir dokunuþ…

silikleþiyor her þey sözlerinde
ve dokunur bu yüzden
yaþam/ýn
tabirsiz rüyalarýna ki

sen var etmek için kendini/
yok olana tutunursun
yok olursun,
var olurken kelimeler…

Tahrik,yüksek dozlu
özlem/lerin
ve kokunun
yüreði zorlamasýyla mý baþlar?

neden,
her sabah avuç içlerimde
naftalin kokusuyla uyanýrým
ve neden,
her gece inatla bir akþam sefasý ölüsü
yaprak yaprak düþer gözlerime?

kimindi o?
neden götürülmedi

ki sýra dýþý güdüler
hep ayný þiire düþürür bebeklerini gözlerinin..
bir kaç harf dýþýnda
asýlý kalýr havada mantýðý ki

yüzümü dönsem duvara
kurþuna dizer misin beni bu yüzden?

bir kaç kelime daha eklesem
yokluðuna/
kýsalýr mý süresi kavuþmalarýn?

ve yüzün/ahh o yüzün
kýskanç çiçeklerin
saksýsý hüzünlü sularda
saklamasýna benziyor köklerini

bu gece…

dilimin ucuna kadar gelen
kekeme dudaklarýmýn
hiç unutmadýðý bir ses/

söz/sün

ýslak ve kokular içinde

parmak uçlarýmý saklýyorum
avuç içlerime
ve gömerek çizgilerine
biraz daha kader

karanlýðým
diz kapaklarýný okþuyor
þaþkýn heveslerimin ki

düþüyorum

çukurlarýna

beni al
beni yak
beni sür

kapanmasýný beklediðim
yaralarýma/yarýnlarýma






(...)
Sosyal Medyada Paylaşın: