YASAK YAŞAMA

En büyük acýlarla örselenmiþ ruhumuz.
Daha çocuk yaþlarda öðrendik ezilmeyi.
Oysa ne zenciydik amerikada,
Ne de bir beyaz afrikada.
Daðlarýnda rahat yürüyemezdik coðrafyamýzýn.
Her yaný mayýn, olmadý en adisinden bir kobra.
Büyüyorduk, biz büyüdükçe sorunlar da.
Dilime yasak dendi, ve kýyafetime.
Poþu(puþi) takmanýn cezai ehliyeti olduðunu öðrendik.
Ergen çaðlarýmýzýn en büyük devrimcileri yasaklýydý.
Sosyalisttiler, en adi en allahsýz.
Kovuldular birer birer.
Yýlmazlar, Ahmetler.
Ve öldüler.
Denizler, Hüseyinler, Mahirler.
Edirneden karsa sosyalistti sevgileri,
asýldýlar, yok edildiler.
Biz büyümeye devam ediyorduk yinede.
Ýnsanlar ölmesin diye sürdürürken kavgamýzý,
Nerden bilirdik, terörist olacaðýmýzý?
Olsun! deyip devam ettik.
Önce Yýlmaz’ý kabul ettirdik, sonra Ahmet’i.
Direne direne kabul ettirdik,
Denizlerin ölemeyeceðini.
Ve kabul ettireceðiz,
ipe gitmek olsa dahi ucunda,
bir puþi için ceza yenilmeyeceðini.
Bir türkü için dayak atýlmayacaðýný.
Bir dil, bir kimlik için yasak denilmeyeceðini...

AYAZ BARAN
13.05.2012
Sosyal Medyada Paylaşın: