yoklardý akþamýn griliði sokaklarý
koca bir dev gibi sarardý þehri
ben camý aralayýp ürperirdim rüzgardan
belki yalnýzlýktan
belki de siyahýndan gecenin..
saat hep zorlardý kendini
sabaha kavuþmak için
belli
radyoda hep ayný aðýr ritim
ve boðuk bir hava
gece boyu baykuþlar gökyüzüne
özgürce çýðlýk atardý sessizliði yýrtýp
kapý ardýnda
bir gizem olduðunu düþünürdüm
zaman zaman, bakamazdým
korku sarardý karanlýktan her gece
gözlerim direnirdi kendine adeta
isteksiz
duvarlar korurdu beni, inanýrdým
evimin duvarlarý dýþarýdan
içimin duvarlarý insanlardan
anlamýþtým
sabah olurken göðsümden tonlar kalkardý
nefes alýþlarým hýzlanýrdý dakikalarca
sanki sabahýn ilk saatleri
biri gelecek kapýma
zilim çalacak gibi biraz sonra
oysa deðil insanlar mutluluðu getiren
bir bunu kabullenemedi yüreðim
yalnýzlýk da deðil beni ürküten üstelik
ýssýzlýðý tüm þehri kucaklayan gecenin
ki ben maviyi seviyorum
siyahý deðil
mavi huzur
mavi tebessüm
ve yüreðim mavi
...