İsmini düşünmedim.

Kendimi rüzgara býraksam, sen rüzgara sýrtýný dönersin
Güneþ olsam girsem evine camdan içeri
Üzerime tahta kapýyý kilitlersin
Anahtarý da çýkarmazsýn ki sýzmayayým kilitten içeri
Gir o beton yýðýnlarýnýn arasýna
Kal karanlýkta ve beni sevmeden çýkma!
Benim girmediðim yere doktor girer unutma!
En sevdiðin kitap olmak istesem beni hemen elinden düþürürsün
Yýrtýp atmassýn belki sayfalarýmý, bundan farksýz olarak
Kitaplýðýn en üst ve arka rafýnda yerimi hazýrlarsýn
Her ne kadar beni alýp okumasanda varlýðýmý bilirsin orda
Ve þunu da unutma; bazen beden var olsada ruhlar ölebilir.
Ben gök olsam sen göðe bakmassýn!
Bulutlardan, yýldýzlardan, aydan mahrum kalýrsýn ýþýðý dýþýnda
Ýzlememek ne büyük eksiklik yaþama daha iyi!
Sen gök olsan ben deniz, rengini alýrým ayna olurum sana
Ve insanlarýn evlerin olmadýðý yerlerde
Birbirimize karýþýrýz, kimse ayýrt edemez bizi orda
Uzaktan görenler hayrete düþer denizle gök bütün olmuþ der
Sen gök ol ben deniz...Ýþte o zaman olabiliriz biz...


-Keyhar
2 Temmuz
Sosyal Medyada Paylaşın: