’’ Þehri adýmlarken ardýna baktýðýn oluyor mu? Nefesimi hissettiðin ya da sesimi duyduðun... Zaman tanýtýyor , yaþadýðýn deðerler içinde... Bir gün doðuyor yeni bir hayata uyanýyorsun...’’
Biliyorum... bende özlediðim için iyi biliyorum...
Yine düþmüþtür yüzün... Kýrmýþtýr birileri... ya da hayat alabora etmiþtir seni...
Sen kadar kötü bil de beni... Yaþadýðýmý yaþa , eskimeyen sevgili...
Sesine sarýlmak için aramýþtým bende... Gittiðin ilk gün gibi aylar geçti gitti de... Dönüp neyin var dememiþtin sende...
Konuþmasan da orada olduðunu biliyorum... Sussan da canýmý hala yakýyorsun... Sende bunu iyi biliyorsun !
Geldiðim gibi gidemedim senden... Unutmak için dilendim gelenlerden... Aþkýn daha beterini yaþatsýnlar diye yalvardým... Unutmak istedim o muazzam gülüþlerini... Bana geliþlerini hatýrladýkça içim sana döküldü... Koþamadým , sana sarýlýp yaþayamadým...
Þimdi sen özle , ne yapayým ! Nefesime sarýlma bir kez bile... Gönlün kanasa da... Saramazsýn sesimi bir kez bile...