CAN HAVLİYLE

Sevdiðini kaybetmiþti, periþandý
Gökyüzünü çalmýþtý biri üzerinden, çýplaktý
Gül yüzünü almýþtý toprak, yalnýzdý
Bir kahretti o kadar olur
Her yer kahýr kesildi herkes kahroldu
Periþandý çýplaktý ve yalnýzdý
Kaderine küfretti.
Aleme kahretti.

Bir akþam vakti kapandý gül yapraðý gibi
Kabuðuna çekildi kimsesizliðin
Derinden derine sustu
Sustalý bir suskunlukta kustu
Her taraf pustu!

Sessizliðin limanýna demir attý
Gemileri düdüklerini çalmýyordu
Güvertesinde hayal kýrýklýklarý vardý
Can kýrýklýklarý, cam!
Çürümeye terk etti duygularýný
Milli sulara akýttý gözyaþlarýný
Duvarlara anlattý derdini
Sonra saðýrlýða vurdu kendini, lallýða…
Okyanuslarý hüzne buladý
Mavilikleri karaya baðladý
Balýklar verem oldu öldü onun derdinden
Martýlar haram oldu öldü onun þerrinden

Aðlýyordu durmadan
Bardaktan boþanýrcasýna yaðan yaðmura benziyordu
Gözyaþlarý…
Testiden sýzarcasýna akan suya!

Bacadan tüten duman
Pencereden giren rüzgâr
Figanýný taþýyordu uzaklara
Misafiri oluyordu cümle âlem bu acýya
Ne Yakup hüznü buna benzerdi
Ne de Eyüp derdi
Ruhu baþtanbaþa saran yaralara merhem kâr etmiyordu
Tampon olmuyordu hiçbir pamuk içsel kanamalara
Tentenesi acýyla iþlenmiþ bir kanaviçeye benziyordu
Istýrapla dokunmuþ bir el iþi halý gibiydi

Sevdiðini kaybetmiþti
Kör olmuþtu insanlara, görmüyordu kimseyi
Bir boþ hayale zýpkýn atýyordu, koþuyordu ardýndan o hayalin
Yetiþemiyordu kavuþamýyordu ulaþamýyordu
Çaresizliðin mekânýnda masa kurmuþtu
Çerez niyetine ömrünü tüketiyordu yok yere
Hesap ortadaydý
Giden gitmiþti etiyle kemiðiyle; ruhuyla hayaliyle
Ez cümle her haliyle…
Kalan kalmýþtý etiyle kemiðiyle; ruhuyla hayaliyle
Ve can havliyle…

Sosyal Medyada Paylaşın: