yorgun sabahlarda tozlanýnca baþlar esirliðin gideceði ana bulvarlarýn keþke giden insanýn kendisi olsa hengamesi kederiyle bir akþamlarda ve sarý acýlý...
giden ömür boylu bulvarlar olunca korkuyorum gidecek yürüyecek hiçbir bulvarýn olmamasýdýr gitmek son yaðmurlara özlemle...
içine kapalý gözlerden uzak evlere duyulan meraklý yalnýzlýklarda boðulduðumu kimseler bilmediði gibi bir de kendim unuttum ya bulvarlarýmý ben çoktan gitmiþim kendimin bile kendime ulaþamayacaðý bir yerlere...
noktanýn ucu ya da uç nokta ve tarihim adýný sevmek oldu göz kýrpýþlarýnýn sen göz kýrptýðýnda bir yaþ atlýyor ya ömrüm bir yaþýma daha giriyorum o insaný hayrete düþüren güzelliðiyle bakýþlarýnýn...