Mümkünü yok Nereye baksam seni görürken gözlerim Yokluðunda varlýðýna kilitlenmiþim Unutmak mý seni? Asla! Gittiðinden beri Öylesine mecbur, öylesine çaresiz, Yaþýyorum derin bir yasla
Gündoðumlarýnda, ruhumu yoran bir sessizlik Gözlerimde tarifsiz kimsesizlik Ya gündoðumlarý eskisi gibi deðil Ya da gözlerim Desen ki ne haldesin Ýnan bilmiyorum, bilmiyorum sevgilim Bildiðim tek þey artýk gülemiyorum Ýçimde bir Araf Dýþýmda yanmýþ, yýkýlmýþ her taraf
Geceleri hiç sorma! Giderken demiþtin ya “Kendini üzme, yorma” Kahrolasý yokluðun, Hüzünlü karanlýklarýn ardýnda saklanan gaddar bir zulüm Ve sabaha çýkana kadar içimde yaþanan binlerce ölüm Anlatmak bile zor gülüm
Adýmlarýmýn üstünde tonlarca yük Yollar çetin, yollar uzun, yollar kýrýk dökük Olsa da “Gel” desen koþacaðým sana Ne kadar özlemiþim Ne kadar çaresizim Anlasana!
Zaman Geçmek bilmeyen zaman Ve sensizlik Çekilir gibi deðil Yokluðun, zamandan daha yaman
Anlayacaðýn, mümkünü yok sevgili Avutamýyorum kendimi Senden sonra öyle bir haldeyim ki Ne yapsam unutamýyorum seni Ne olur anla, anla beni
ÝHSAN TURHAN_ 6 TEMMUZ 2013 Sosyal Medyada Paylaşın:
İhsan TURHAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.