Çorak bir arazi de ektim gönül gülümü Su taþýdým sadakla gece gündüz suladým Yalnýz yar’e sakladým açan nazlý alýmý Uçan kuþtan gizleyip gelmesini diledim Adrese gerek yoktu ’ah^deseydi duyardým Onun güzel hatrýna kýsa ömre kýyardým.
Aradan yýllar geçti umut gölü kurudu Suya ihtiyaç duyan gönül gülüm aðladý Yaban elde kalýþý kurda kuþa yaradý Gelen geçenin lafý yüreðini daðladý Boþa bekleme deyip alay edip gittiler Yüzü zaten solmuþtu derdine dert kattýlar.
Arada yaðan yaðmur kurutmadý gülümü Sabýr kovalarýyla artan suyu doldurdu Kýzgýn güneþ altýnda düþünse de ölümü Akþamýn gölgesine sinesini daldýrdý Ýnat edip bekledi gün geçtikçe büyüdü Yarin tatlý sesini hayal edip uyudu.
Sevdasýný beklerken baþý göðe ermiþti Bir deli rüzgar esti dallarýný kopardý Aðýr kýþýn ardýndan yeni sürgün vermiþti Yar’i onu görseydi sevda ile tapardý Yetiþ yar diyen sesi rüzgarlar da boðuldu Gözlerini kapatýp ölüme teslim oldu .
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.