özledim..

he-ce-le-ye-rek
söylüyorum adýný
he-ce-le-ye-rek
bakýnýyorum
her yere
yoksun...

ve he-ce-le-ye-rek
kendime geliyorum...

tavan arasýnda kitlenmiþ sandýklarýn
hiç açýlmayan sýrlarý var
hiç öpmediðim avuç içlerinde

iste

sen iste yeter ki
sana anlatabilirim
bunu yapabilirim
ve þimdi þu anda
þu salisede bunu yapmak için
gerekliydin sen...

yüreðinden önce gözlerin öðrenmiþti
rengimi ve sonra bedenin ki
sýrtýnda bir yerlerde
rengi maviye kesik yürek izim
bir düþ bozumu gerdanýnda
öylece
usulca...

bilirdim.

bir kenti durduk yerde terk edemezdin
evet evet
bir kenti dedim
ve ben
kendimden bile henüz bahsetmedim
yokluðunda bile o kadar çoksun ki
bende/bu bedende...

yokluðunda martýlara atýlmýþ
denizin yüreðinde seken
taþlar çarpýyor göðsüme
ve iþte ben
bu yüzden
hiç hedefim olmadan sana geliyorum
yüreðindeki/yüreðimdeki mavi izden
kapýlardan/yollardan/denizin tam ortasýndan
sana diyorum

sana..

diþ aramda maydanoz kýrýntýsý yok
ve geçti aðzýmdaki keskin soðan kokusu
yeter çevirme baþýný
sakin ol
lütfen sakin ol
ollll !
sadece ol
kapat gözlerini ve öp beni
ciðerlerime dokunsun nefesin
sarmaþýk gibi sar beni
aklýmda geçmiþ, senli günlerimden hatýralar var


beraber gülüyorduk ya hani
hani bir gün çok kýzmýþtým sana
mýzýkçýlýk yapmýþtýn
offf bilmem
hangi gündü sorma
yüreðime düþüyor iþte

an/sýzýn
zaman/sýzýn

neyse
neyse ne
özledim seni tamam mý
özledim dedim tamam mý?
açýk/saçýk

özledim

özledim

özledim...





(...)
Sosyal Medyada Paylaşın: