YORGUNUM
Yorgunum, hayatýn densizliðine
Yorgunum ,hoyrat geçen zamana
Þaþýrýyorum, her gün deðiþen
Omurgasýzlaþan,
_________________Oryantal insanlýða
Kibir, benlik almýþ baþýný gidiyor.
Vicdan,, cüzdana sýkýþmýþ inliyor
Cahil, kâmili dinlemiyor
_______Bir garip halar olmuþ, insanlýða
Çalan, çaldýðý, çýrptýðý ile övünüyor
Bir ana oðlunu yitirmiþ
Duvar dibinde aðlýyor
Akýl tutulmasý var, tüm çirkinlikleri
_____________Bu insanlýk hep, alkýþlýyor
Ne kuldan utanýyor, ne Allahtan korkuyor
Önde baþka, arkada, bir baþka konuþuyor
Bir nokta menfaat için, büklüm, büklüm eðiliyor
Onurlu þerefli, vicdan sahibi insanlýk adres kaybetmiþ
________________________Hiçbir yerde, gözükmüyor
Eskiden bizler, asaletimiz özümüzle bilgeliðimiz
Cesaretimiz, aydýnlýk menzilimizle övünürdük
Komþumuz aç iken, biz tok yatmazdýk,
_______________________________Üzülürdük
Þimdiki insanlýk gözü kara, hýrs bürümüþ
Benlik bürümüþ kibirlik bürümüþ yüreðini
Büyüttükçe, büyütüyor, çýkarý için
Yüreðindeki, öfke ile kini
Çünkü yalan dolan, zan, iftira,yalakalýkla dönüyor
__________________________________Deðirmeni
Ýstemem böyle kambur halinle, ey insanlýk seni
________Þair67______
Ali Cemal AÐIRMAN
Belli ki yine asaleti, özü medeniyeti
Aydýnlýk menzili vurdu, hoyrat geçen ZAMAN