Ebru’nu gizemine insan aklý ermezdi Bir kapalý kutuydu hiç sýrrýný vermezdi. Kýz kýza bir sohbette gizemini O çözdü Ebru’yu kandýran söz acep nasýl bir sözdü? “O seni çok seviyor aranýzda kalamam Kimsenin kalbindeki mutluluðu çalamam! Ben gidiyorum ama Þirin sana gelecek Þirin Kýz seni benden daha fazla sevecek.” O’nu üzmemem için ýsrarla rica etti “Ýkinizi de sevdim, kýyamam” deyip gitti. Þirine kaybolunca O’na çok gücenmiþtim Sabýr ile bekleyip öfkemi de yenmiþtim.
Nefretteki Sevgi
Bilmese de Fatih’i çekici olduðunu Kendisinin de artýk sevgili bulduðunu, Fatih’ine bildirip ardýndan da kayboldu Artýk her ne olduysa kazadan sonra oldu. Bana yazdýklarýný Fatih’e okutmuþtu Kendini ispat için yanlýþ bir yol tutmuþtu. Þirin’in nefretinde büyük sevgisi vardý Aþký uzaklaþtýkça nefret edip kýzardý. Þirine’yi terk edip önce Fatih gitmiþti “O’ndan uzak dur!’’’ diye beni tehdit etmiþti. “Sana söz söyleyemez, hiçbir hakký yok buna Tehdit neymiþ görecek, ben soracaðým O’na!’’’
Acýlar Da Tükenir!
Yarýn ne getirecek bugünden belli olmaz Acýlar da tükenir, hiçbir þey ayný kalmaz! Her þeyin bir sonu var, güzel þeyler de biter Ne geçmiþ unutulur, ne de anýlar yiter. Bitmeyecek mi sandýn o zevk dolu geceler Topraklara karýþtý, çiçek oldu niceler… Gökyüzünde yýldýzý, denizlerin kumunu Farklý gibi düþünme, sakýn unutma þunu: Aldýðýn bütün hazlar, çektiðin acý bile Birbirinden doðarlar sözümde olmaz hile. Sözüm yiðit sözüdür, özüm Yama Daðlý’dýr Görüp bildiðin her þey birbirine baðlýdýr!
Sözde Hesap Soracak!
Kimsenin tatmadýðý sevgilerle saracak Tehditkâr Fatih’inden sözde hesap soracak! Hem canýmý kopardý, hem sözünde durmadý Birdenbire kayboldu hiç arayýp sormadý. Yaþamsal bir zamaný, her þeyin bir ömrü var Canýmdan çok sevdiðim Ebru Kýz’ýn emri var: Ýnanmýþ mýydý O’na “bekle” diyerek gitti Ebru’nun öyküsünün sonu gelmeden bitti. Gerçek gibi söylerdi inanmadýðý þeyi Sonunda villasýndan kovmuþtu Fatih Bey’i. Portal sarsýlýyordu aþkýnýn þiddetinden Zorla kurtulabildi Þirin’in hiddetinden!
Karanlýk Ve Ýhanet
Binbir türlü karmaþa, beklenmedik olaylar Karanlýk, hain için ihaneti kolaylar! Gece daha huzurlu, gündüz daha karanlýk Fýrsatýný kollarlar dalgýn olma bir anlýk. Aydýnlýkta ihanet sahte dosta göredir Sýrlarýyla karanlýk; hain, puþta göredir! Tedbirini alýrsýn, tehlikeyi sezersen Yanlýþlarý önlersin, karanlýðý çözersen! Karanlýkta etrafa fazla dikkat edersin Ölen canlýlar için yaþam biter mi dersin? Karanlýkta ýþýðý, ölümdeki yaþamý Görebilenler için yas tutmasý boþa mý? Cumali Cumalioðlu
Geceye Sýzmýþ Biri
O’nun en zor gününde arkamý dönmemiþtim Ýlgi, sevgi göstermiþ asla ilenmemiþtim. Ebru’nun yardýmýyla sabredip beklemiþtim Takvimleri tüketip güne gün eklemiþtim. Öfkeliydi, hýrslýydý, inanmýyordum O’na Yalanlarý getirdi O’nu böyle bir sona! Þirin öç almak için hainlikler kurarken Ýntikam ve nefretle kafasýný yorarken, Geceye sýzmýþ biri: Sessiz, hain, karanlýk Hiç piþmanlýk duymadý, bir kerecik, bir anlýk. Saklanmasýndan belli kötü bir þey yapacak Bu iþi baþarýrsa elli bini kapacak!
Bir Hain Yarasa
Nasýlsa kurtulamaz yüklenen bu pis iþten Hoþlanmýyor olsa da bu angarya gidiþten… Dolanýp duruyordu aracýn etrafýnda Bu ikiyüzlü þeytan þimdi kimin yanýnda? Ayak parmaklarýnda endiþeler, tasalar Avýnýn peþindeki þu hain yarasalar… Gecenin bu vaktinde bu adam neyin nesi Çok sinir bozucuydu yerdeki gazel sesi. Duyduðu hýþýrtýlar O’nu strese soktu Gecenin seslerinden baþka hiçbir çýt yoktu. Etrafta hiçbir ses yok yarasalardan baþka Zamaný kalmamýþ ki, ne sevgiye, ne aþka!
Bakýþlar Çakýþýyor
Zýtlýklar aldatmasýn, beyazla kara bile Birbirinden doðarlar, sözümde yoktur hile; Aldýðýn bütün hazlar, çektiðin acý bile... Göz göze geldi bir an Þirine Fatih ile: Kendini tutamayýp bir kez þöyle bakmýþtý Onlarý yakýþtýrmak yüreðini yakmýþtý. Þirine’yi zorlayan kaçamak bir bakýþtý Ýki düzenbaz ne çok birbirine yakýþtý. Bu tanýmsýz acýlar Þirine’yi yormuþtu Yüreðine iþlemiþ, mideye oturmuþtu. Aniden kalakaldý, sonra zar-zor yürüdü Yeniden nefret doldu, gözünü kan bürüdü.
Geleceðe Hazýrlan
Nefret öldürür seni, öfken kendi düþmanýn Ne yararýný gördün öç peþinde koþmanýn? Hýrsýna yenilmeyen güvendedir her zaman Ýntikamcý insandan sakýnmalý, el-aman! Furkan’ýn saðlýðýna neden olan kazancýn Ömür boyu sürecek yüreðinde bu sancýn. Bir yudumluk sevgiden daha baþka ne bekler Çocuklar sevilmeli, yaþamalý bebekler! Kendi uçurumunu göremeyen insanlar Kaybýnýn deðerini elden gidince anlar! Gündüz geceye gebe, gece yeni bir güne Geleceðe hazýrlan, boþ ver tükenmiþ düne…
Þirine Pusuda
Yine astýmý artmýþ, sararmýþtý, solmuþtu Konuþtuðu herkese öfke ile dolmuþtu. “Ebru’ya ne demeli, Ali’ye ne yazmalý Ebru’yla arasýný nasýl edip bozmalý? Bu uðursuz iliþki ince yerden kopmalý Sena’yla uðraþamam baþka bir þey yapmalý.” Aylar süren nefreti, acýsýyla çökmüþtü Sürekli plan kurup gözyaþlarý dökmüþtü. “Zamaný geldiðinde O’na da ders vermeli Ama her þeyden önce Fatih beni görmeli!” Okuldayken bütün gün bunlarý düþünmüþtü Kimsenin bilmediði bir pusuya sinmiþti. Kafasý meþgul iken Fatih’in Sena’sýyla Kendine geldi bir an gür bir korna sesiyle…
Þeytaný Dürtmüþ Gibi
Ölüme gider gibi aracýný sürerken Yönü tutturamadý anayola girerken Aklý karmakarýþýk iyice bunalmýþtý Yüreðinde sadece nefretleri kalmýþtý. Dalgýnlýk rekorunda en önde gidiyordu Yanlýþ tarafa sapmýþ ters yönde gidiyordu. Hidroliði boþalmýþ, tutmuyordu freni Görmüþ olamazsýnýz böyle araç süreni. Yüklendiði stresle öfke, nefret dolmuþtu Üstüne gelen kamyon Azrail’i olmuþtu. Þeytaný dürtmüþ gibi aniden sola döndü Alev gibi bakýþý kendi kendine söndü.
Þirine’nin Paniði
Ani bir hareketle anayola sapýldý Hemen ölecek gibi bir dehþete kapýldý. Sýyýrýp geçti O’nu arkadan yük kamyonu Böyle mi gelmeliydi bir hainenin sonu? Umutsuz, umarsýzca tanrýya yakarýþtý Acýsýyla paniði birbirine karýþtý. Hayatýnda ilk defa acýdý kendisine Ölecek miydi þimdi, burda pisi pisine? Kin ve nefret yüzünden Þirin’in çektikleri Benim ahým olamaz, kendinin ektikleri… Ebru benim baþ tacým; sultanýmdý þahýmdý Þirine’nin son sözü: “Ya Rabbim, Allah’ýmdý!”
Zorla Güzellik Olmaz!
Otosuna bindirdi saðdaki diðer araç Kuþtüyü yataðýnda git de kendine yer aç! Bir daha sola kýrdý, ters döndü lüks aracý Dizlerden ciðerine saplandý müthiþ acý. Bir çýðlýða dönüþtü yüreðinde ses verdi Hiç aklýna gelmedi, anýmsamadý Mert’i. Beyninde çýnlýyordu Ali’nin son sözleri Kurþunlardan beterdi, geçmeyecek izleri. Onuruna dokunmuþ, O’nu küçümsemiþti “Zorla güzellik olmaz!”’ “Bana gelme!”’ demiþti. Israrcý davranmasý fevkalâde anlamsýz Yüzlerce þey demiþti, anlamýyor ki, gamsýz!
Beklenmedik Bir Anda…
“Ben seni sevmiyorum, gitmese de hoþuna Bir malzeme olursun, çabalama boþuna! Ýstenmeden gelirsen bir mala dönüþürsün Benimle olsan bile yalnýzlýktan üþürsün!” Ali’yi kullanýrken büyük zevkler tatmýþtý Aracý takla atýp þarampole yatmýþtý. Airbag açýlmamýþ, O sýkýþýp kalmýþtý Hiç beklenmedik anda ölüm kapý çalmýþtý. Derin yarýlmýþ alný, kýrýlmýþtý dizleri Fatih’in dönüþünü görmeyecek gözleri. Aþýktý Fatih’ine sevmeye doyamadý “Allah’ým kurtar!”’ dedi baþka þey diyemedi.
Cumali Cumalioðlu 17.01.2010 - 20:40
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cumalioğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.