Artýk beni beklemekten vazgeç
Kývrýlýp bir köþeye el açmak deðil bu dert
Ya da köþe bucak kaçýp sessiz bir ihtilal yapmak
Darbeyle girmeli güne
Devirip yeniden asmalý düþleri
Düþüncenin yataklýðýndan yatan fikirlerin varsa
Uyandýrmalý, kýzdýrmadan sonuca baðlayan elleri
Her defasýnda bir güvercin yükselmeli
Arþa yakýn baþý
Ve aþk, her defasýnda savrulup atýlýnca
Bitti sayýlýr mý acý
Merak ettim ya, düþüm karaya sardý
Rengini düþlerdim ben sadece
Þimdi suratýmdan haylazca sýzdý
Yok, bu aþk her yerde insaný untandýrýyor
Gece çaðrýryorsun farketmiyor
Artýk olmuyor
Güne senin yerine darbeler bakýyor