Hiç Tarlasında Minik Rüya Parçacıkları

Hiç aðýzlý seni.
hiçten seçmeli duygusuz seni.
seni seni, beni bana, seni bana.
Daha nice, dilimin altýnda taþlaþan þeyler.
En büyük þey sensin elbette.

yataðýmdan taþan dalgalar, odamdaki tablolara çarpýyor.
ýslandýlar.
sýrýlsýklam bir sükunet rengi...

Yataðýmýn altý dere kenarý.
Uzatýyorum.
Þýrýl þýrýl aðlama sesleri.
Mavi pullu balýklar topraðýmda bitiyor.
Uzay, öyle derin, içimden geçebilen.
Bir kadýn eli aydýnlatýyor olsaydý kýrk iki metre kare rüyamý.
Ojeli hayaller, sað omzumda, sol omzumda.
Bir kirpik taþý sektiriyorum sýð sancýlarýmda.
Yine de geri dönemiyorum, parmak kaldýrdýðým o günlere :
"Ben! Önce ben sevebilir miyim öðretmenim!"
-Bugün ki konumuz ölümden sonra sevgi!
"Ben! Bu derse en çok ben çalýþtým öðretmenim!"
"Ýþte bu çiçeklerin kucaðýnda uyuya kaldým senelerce."

Hiç iþte!
Okudum! Hepimiz hiç’in enerjisiyiz.
Bir keþiþ marifetiyle kayboluyoruz kendimizde.

Sen, hiç kadýn.
Seni çok zor seçebiliyorum bugün yokluðunun arasýndan.
Yine de, olduðundan çok daha fazla hiçsin aslýnda.
Çok parlak bir þey gibi.
Her yerimdeki her- þey- gibi.
Çikolata parçacýklý kurabiyeni yerken tebessüm ettin.
Gözüne bir cümle kaçtý, buðulandý dilin.
Sonra masal parçacýklý limonataný içtin.
Yine gülümsedin, benim komik aþk tariflerine bakarak.

Sen bana bakma, hiç iþte.
Ne kadar hiçli bir gündü deðil mi , hiç görünemeyen.
Bir hiç, bir þey, biraz kurabiye, biraz deniz tozu, biraz biraz þeyler.

Sen aldýrma bana,
ben böyle böyle suluyorum,
ruhumdaki hiç bitkilerini,
renkli renkli hiç meyveleri açsýn diye tutkularýmda.

Sen ki ,
bu deliliðimin içinde,
yazgý saksýsýnda açývermiþ bir þey bitkisinin yapraðý,

Þey...
Sen,
Zarif bir yapraksýn aslýnda,
bazen sararmasýný bile beceremeyen....

Oktay Coþar









Sosyal Medyada Paylaşın: