DÜŞMÜŞ MELEK

Gökyüzünde süzülen, küçük bir melek olsaydým.
Yeryüzüne düþerek birden yalnýz kalsaydým.
Kaybolan umutlarýmla tekrar yalnýz kaldým ben
Ve gündüzüm bitti artýk, tek aklýmda kalan sen

Öyle sert düþmüþüm ki ,hiç mecalim kalmadý
Derdim bile bitti artýk ,ama ömür dayanmadý
Önümde küçük, günahsýz hûrilerim haremden
Bide haramsýz gecelerim, sonsuz oldu kalender

Bi tek seni unutamadý ,bu gereksiz minik akýl
Ve imrendi sonunda sana, dayanamadý melekler
Müziplik ve yalanla ,kandýracaksan sen beni
Býrak sensiz aklýmý ,ama önce sen önden

Yazýcý melek býktý artýk günahlarý yazmaktan
Günahlarým doldu taþtý kütüphanemse zulümden.
Kitabým alacaðým gün saðým soluma þaþýrdý.
Kitabý bir yerden aldýk ama bilemiyorum ne yönden.

Zaten aklým üç kuruþtu ,artýk o bile kalmadý.
Parlýyor volkan gibi ,cehennem ateþý bi yönden.
Yanacaksak bile ,affolmayý dileriz
Gecmis gecmiste kaldý ,gelecekse umutlan.

Kaynar bir duþ gibiydi ama, sonunda tamamladýk.
Aklandýk, paklandýk gözümüze inanamadýk.

Artýk, hayallerin son bulduðu yerdeyim.
Sonsuzluðun baþladýðý, koca bir nehirdeyim.
Nehir akar, yavaþ yavaþ çaglayana dönüþür.
Çaðlayan paylaþtýrýr, sonsuzluðu her yönden

Þeytansa, cehennemden izlerken hüzünlenir.
Paþa paþa azap çeker, insana öfkelenir.


Sosyal Medyada Paylaşın: