Leyla Gülümserken

Güneþin ýþýðý mý çayýn içinde gülen.
Sürmeli gözlerinden yaþ süzülen Leyla kim ?
Demliðin göyaþýný ipek mendille silen.
Iþýl ýþýl tebessüm cama þavký vuran im.


Her güzellik fanidir her dudak susar bir gün.
Karanfil katresinden yadigar naz bestesi.
Çay faslý allý pullu mütevazý bir düðün.
Gül misalin elinde ince hayal destesi.


Tabipler çaya ilaç dememiþse ne çýkar.
Kuruyan dudaklara em olur her yudumu.
Yâr yoluna çýð düþse incecikten yaðsa kar.
Semaverin nefesi tazeler umudumu.


Demlik ile çaydanlýk ünsiyeti kadimdir.
Çaydanlýðýn isini sürme bilir Leylalar.
Hüzün bestelerinde Mecnun’un hâli imdir,
Leyla’yý kýskanýrken tüm gözleri elâlar.


Koylara yýldýz yaðar titrer gönlü gecenin.
Çayýn berraklýðýný taze sabah kýskanýr.
Buðusunu daðýtýr dudak has bilmecenin.
Çayý bardakta gören Leyla aðlýyor sanýr.
Ankara,03.07.2013 Ý.K





Sosyal Medyada Paylaşın: