Ömrün Aynası Yok

sokak söylenceleriyleyim
duru yalnýzlýklara zamansýz
kýsaydý her þey
yaðmurdaki gölgeyi uzattým bir
sözlerini ezberleyemediðim þarkýyý bir de
yaz kumrularý olurdu bazen
unutulmasý gerekli park oturmalarý
ömrün aynasý yok
düþ kuyularýndan çýkamaz olmuþuz
anlatýlmasý mý güç yaþanmasý mý
yalýn yapýldak uzak düþmüþüz sanrýlarýmýza
pazarlýksýz ölüm günlerinde saydýðýmýz
bulutlarla gitmeyi hep bir köþede tutmuþuz
ve hep ilk kendimize acýmasýz...

çýkacaðýmýz kapýdan ötesini düþünmedenli günlere
çocuk sevdalar yamaçlý bir aðlama sesiyle
uyanýr mýyýz dersin üstad
bu hüzün kalabalýðý çok kaba ne de olsa
içten dövüþken bir devrimci gibi
uzasýn isterim her þeyin boyu ya
attýðý her adýmda hesap soracak bu çaresizlikten
son tuðlayý da çekecek altýndan yalanýn
eþitleyecek acýyý bile
son eylemi tarihin
ilk çiy kokusunda saçlarýnýn
ömrün aynasý kendisi olacak o an
o an
kýrýlacak sultasý anýn...


kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: