ardından..

sadece buradayým
pek çok þey kadar

bitti.

baka kalýrken ardýndan
yer/
siz
kelimeler
uçuþup yok oluyor

konuþmadan,

oturuyorum basamaklara
yer/gök
mavi ve siyah
iki rengin arasýna

(özürler/im yersiz)

böyle baðýþlýyor insan yüreðini.
yüzüne kapancý kanatlarý
kapýlarýn
böyle anlaþýyor/ kendisi ile

usulca…

kelimeler yürür içine...

ve sesleri veda/larýn
tek renk mavi ki

derin deðil…

(hayýr, yanaðýndan aKan damla)

kollarýmý/bileklerimi
sýyýrdýðý bütün anýlar,
bütün anlar...

delilenmeleri sözlerin
huysuz alýþkanlýklar,
göze giren bir parmak
keskin ve zehirli
bir sözcük ‘’iðrenç’’

denizin mavisini
ve dalgalarýný
okyanusun
resmini çizdiren yüreðine,
bir nan/kör.

deðiliz hayýr.

hiç birimiz.

ve artýk

herkes
-in oluyorum senin

kalabalýklarýn,
sessizliðinde
o masal...
saçlarýnýn kýrýklarýndan
aktý bir gece/su-s

aktý/ aktý...

ve boðulurken
anka/lar.
gerçeðimdi
kaf daðý.

ve ben ki
sevgilim olmayan sevgili;
kýyýlarýnda doðmuþtum
daðlarýnýn
doðmuþ ve ýslanmýþtým
bilmem kaç yaþýnda/ysam
o kadar/ýslak

ki sen,

eteklerinde beyaz papatya lekeleri
doru bir atla/ uzaklaþmýþtýn
kaçtýn

vurulduðunda.

(nefes almalýyým/soluksuz)

ilahi bir ayet kurtara bilir þimdi beni/içimden

seni/herkesi...

unutmak istiyorsun!
ve uyumak
avuçlarýna toprak bulaþmýþ bir dere yataðý altýnda...

bir gün
yýkýlacaðýndan korkuyorsun/duvarlarýnýn ki
örüyorsun/
saçlarýný tel/tel

saklandýðýn yerden çýkma hiç.

hiç!

hayýr, kýzamýk deðil bahsi geçen
bana bulaþan bir hastalýk
ne de demir/
avuç içlerimdeki
merdiven korku
-luklarý

nadasa býrakýlmýþ toprak bu/

yanar
ve kül...

tenimde yanan/yüreðime sokulan
bir ses þimdi...

ve uyandýrýyor inatçý
ve derin uykularýmdan...

alýyorsun/ elimden / ellerini
bir gece...

boðazýma kadar sokuluyor sözcükler/
çelik…

suya düþ/müþ gölge

ve ýþýklarý
açma/hiç.

herkes
kendi karanlýðýnýn
içinde…




(…)


Sosyal Medyada Paylaşın: