Gurbetin hüznü kazýnmýþ gözlerime
Bir arpa boyuyken bedenim
Özlemlerinde kavrulmuþum sevginin
Teller baðlarken ergenlikte Tellibaba’ya
Dilencisi olmuþum sevginin
Kara bulutlar sardýkça çehremi
Güneþi aramýþým inatla
Solan çiçeklere can vermiþim göz yaþlarýmla
Yâr diyen dillere kanarken safça
Yýllar sonra gerçek aþký bulacaðýmdan habersiz
Ateþ böceði misali dönmüþüm
Gerçek bildiðim yalan sevdalarýn etrafýnda
Ýblisin tohumu sunmuþ aþk meyini
Tatlandýrarak yalan dilini
Yudumlayarak içmiþim sonum olacaðýný bile bile
Þimdi ise elim kolum baðlý
Bir aydýnlanma evresinde ömrüm
Kelebeðin kozasýndan çýkmadan öncesi
El ayak olurken sevdiklerime býkmadan
Bir dokunuþ hayat verir oldu ölen ruhuma
Hüzün hasadýnda divaneyken
Tekrar diriliyorum farklý renklerde
Siyahým ve grim kayýplarda çalýnmýþ
Kanatlarým türlü renklerle süslenmiþ
Ömrünün altýncý gününü çoktan aþmýþ kelebeðim
Rüyalarýmda gül kokularý arasýnda
Dokundum ince güzel parmaklarýna
Baþýmý kaldýrdýðýmda yüreðim kayýp gitti
Karanýn en karasý sevginin rahimi
O büyülü gözlerine
Gerçek aþký buldum sonunda
Biriktirdiðim tüm sahtelikler içinde
Arýndým gül suyunda sahteliklerden
Efendimin nur yüzünde buldum
Ömrümce aradýðým o yüce aþký ….