Yeter Diyemiyorum

Buruk bir havada gezerken bir baþýma
Gözlerim dolu dolu
Ellerim nasýr
Tenim ter kokusuyla karýþmýþ
Kendimden nefret edercesine haykýrýyorum
Aynaya bakýnca duygularým aþina
Bahtý yar sonu hüsran sözlerim
Anlam veremiyorum cümlelerime
Yeter diyemiyorum
Bak hayat nafi le, hayat sitemkâr
Karný aç çocuklar, iþkence gören zindan mahkûmlarý...
Ben ise yaþamdan sýkýntý duyan
Sözlerime anlam veremiyorum
Tutunacak dal ararken yapayalnýz
Yeter diyemiyorum
Üþüyorum hava her zaman olduðundan da soðuk
Ellerim üþüyor ýsýt beni diyenim yok
Bak geçiyor ömür yavaþ yavaþ ve üþürcesine
Sakla sakla gelir belki kurduðun hayaller
Bana ise sadece dur demek geliyor
Yeter diyemiyorum
Saf kar tanelerimi yoksa
Üzerime düþen su damlacýklarý
Gözler hasret sýcaklýða ve sana
Gel diyemiyorum sana artýk, dur diyemiyorum
Yeter diyemiyorum.

//Ali KUTAY//

Sosyal Medyada Paylaşın: