Uzakta olmak, hem de çok uzakta…
Kendimi, zamanýn, en derin kuyusunda
Yalnýz baþýma
Ne kýyafet
Ne de sana ait baþka bir eþya
Yalnýzým…
Yalnýzlýk, bana mahsus oldu
Hani, en sinirli olduðumda
Sen alýrdýn ya, sen sakinleþtirirdin ya
Hani, yüzümü astýðýmda
Gözlerinle, yüzümü güldürürdün ya
Þimdi!
Karanlýklara karþý çýkmýyorum
Çaresiz kaldým…
Yalnýzlýk, bana mahsus oldu
Ne bir ses, ne bir ýþýk
Ne de bir koku…
Hepsi eski de artýk
Benim hayatým bu
Yaðmur damlalarýnýn çýkardýðý ses gibi
Gittin!
Hayallerim senindi
Gittin!
Kalbim, senin için atan bir kalbim vardý
Gittin!
Sessizce ölüyorum
Yalnýzlýk, bana mahsus oldu
Seni görmediðim günler
Kaderimize kýzdým hep
Her gün, biraz daha, hýzlý geçsin
Güneþ, hýzlýca batsýn, doðsun istedim
Melek!
Kalbi melek olan sevdiðim vardý
O beni hiç býrakmasýn dedim
Kör kapýlarýn arkasýndayým
Yalnýzlýk, bana mahsus oldu
Oðuz Esmer
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.