Kumru
Dön artýk
Adýn dilimde asýlý kaldý
Unutmak mý seni
Aklým bu sevdanýn esiri kaldý
Caný boþladým þu zavallý bedende
Gittiðin yolar seni deðil
Beni benden aldý
Dön artýk
Tende kýþladý bu arsýz zulüm
Ruhumu bekleyiþlere saldý
Bir durak ötesi ölüm ...
Dön artýk
Geçtim yokluðundan kayboldum özleminde
Devirdim kirpiðimi, uykularý yaktým gözlerimde
Sabaha güldüðüm her an birbirinden de sefil
Bir tebessüm ki gamzemde kapkara bir çöküþe kefil...
Bil ki bu hüzün,
Seni saklayan þehrin
Yüzüme düþen puslu rengidir
Bil ki bu hüzün,
Ýçimdeki karanlýðýn
Bitmek bilmez gecelerle ahengidir..
Dön artýk
Vedalarý uçurdum kumrularýn kanadýnda
Kýrýldý umut dalým soldu son yapraðýmda
Güz düþtü nefesime çýkmadý bir an sesim
Hüsraným sanki düðümlendi boðazýma
Sustukça aðladým
Aðladým
Aðladýkça düþtüm bir kederin çýkmazýna ...
Gözyaþým yetmedi bazen
Baðrýmdaki yangýnýn közlerine
Bir damla sen bulamadým
Nehirleri usandýran gözlerime
Dön artýk
Bir buruk yürektir acýmadan beklettiðin
Beklettikçe böyle ruhumdur eskittiðin
Bir yaralý türküdür sensizliðin ezgisi
Kýrýk bir sazla çalýpta söylettiðin
Dön artýk
Kendimi bulayým kaybettiðim yerde
Yeniden baþlayayým bittiðim yerde
Bekliyorum hâla býraktýðýn yerde
Dön artýk
Yaþamýyor býrakýpta gittiðin
Bilesin ki ,gölgendir ölüme terkettiðin ...
Dön artýk
Yankýlansýn sesin gecenin tenhasýnda
Seviyorum hâla seni bir Ýstanbul tadýnda...
01 Temmuz 2013
k@lbinin £lind£ k@l£m ols@
Arzu Karadoðan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.