CANIM BABAM!..

Gözleri nefesim bakýþý candý;
Rabbim görür elbet görür çabamý;
Bir nisan sabahý çöllere düþtüm;
Buldukça kaybettim caným Babamý…

Ziyaret sebebim duyar, niyeti;
Aksýn gözlerimden aksýn diyeti;
Yarabbi, ben çeksem her eziyeti;
Buldukça kaybettim caným Babamý…

Okþasa ne olur birgün yüzümü;
Yollarda býraktým iki gözümü;
Yarabbi, þikayet sanma sözümü;
Buldukça kaybettim caným Babamý…

Yýllar var gözyaþým gözümde durmaz;
Hayali bir kere kapýma vurmaz;
Sarýlýp boynuma halimi sormaz;
Buldukça kaybettim caným Babamý…

Yazdýðým dilekçe onun eseri;
Alnýmda hasretin gitmeyen teri;
Ben yalan dünyanýn gerçek neferi;
Buldukça kaybettim caným Babamý…

“Oðlum” diyen tok sesini özlerken;
Kokusunu, nefesini özlerken;
Sarmasýnýn hevesini özlerken;
Buldukça kaybettim caným Babamý…

O benim canýmda yatan canýmdý;
O benim sýrtýmda eksik yanýmdý;
O benim zahidem, mihrabanýmdý;
Buldukça kaybettim caným Babamý…

Ali ALTINLI – 30/06/2013
Saat: 22:03

Sosyal Medyada Paylaşın: