YENDİN...

Bitmiyor be gülüm !
Hiç bir þekilde hasretin bitmiyor,
Sensiz geçen zamanýn býraktýðý izler,-
Ýnan hiç bir silgi ile silinmiyor.
Ne yaðmurlu, ne de yakýcý güneþli günler,
Ne buðulu, ne de serin tatlý esen geceler,
Ýçimde büyüttüðüm senli özlemler,
Ne yaparsam yapayým peþimi býrakmýyor.
Senin de beni unutabileceðini sanmýyorum,
Ben de ne kadar sen varsan,
Sende de bir o kadar ben olduðunu biliyorum,
Bu dayanýlmaz sensizlik içinde,
Kahroluyor ve kavruluyorum,
Gururum ile saða, sola savruluyorum.
Resmin karþýmda þu an ;
Ne kadar güzel gülüyorsun bak,
Evet haklý olan sendin...
Anladým ki sen beni elde ettin,
Ve yendin.
Aslýnda çok doðruydu ben senin için,
Koskoca bir fil’in önüne atýlmýþ ama !!
Küçücük balýk için yaratýlmýþ yem gibiydim,
Seni seviyorum dedin
Seni býrakmam, býrakamam dedin,
Sen benim için her þey oldun dedin,
Lakin bakýnca hoþ,
Seninle olan her þey boþ olan yar’im,
En nihayetinde beni,
Kendi ülkesinde yaþarken,
Baþka bir ülkeye iltica etmiþ,
Avare bir mülteci durumuna ittin,
Eðer bu senin için yenmekse ?
Evet beni yendin...


Zafer Özcan-(30.05.2013)



Sosyal Medyada Paylaşın: