ÜFLÜYORUM YALNIZLIĞIN ÜZERİNE
bir gerilla alýp götürüyor gözlerimi
benim olmadýðým yerlere
hiç bilmediðim bir adamýn
koynunda uyanýyorum tutsaklýða !
üflüyorum yalnýzlýðýn üzerine,
aþktan ateþler yakýyorum
ve
barut oluyor gözleri...
gün geceyle eþleþiyor
ben parmak uçlarýyla...
…
insan bazen hiç tanýmadýðý birine bile
þarkýlar söyleyebilir derdi annem!
(...)
ama ben þarký söyleyemem ki
olsun, bir þeyler yazabilirim
ve anlatabilirim o hiç yoktan geliþtirilmiþ
adý olmayan ….!
dilim dönmüyor söylemeye
yoksa, kesik deðil aðzým ….
hatta kanayan hiçbir yaram da yok benim…
gece yine tüm oyunu bozup
yolunu tutuyor sabahýn....
kulaðýma fýsýldýyor
aþk diyor
heyecan diyor
sonsuz gibi bir þeyler diyor
bu kez korkmuyorum...
üflüyorum yalnýzlýðýn üzerine
külleri uçuþuyor rüzgarda saçlarým gibi
doða ana her þeyi düþünmüþ olmalý,
Çünkü, gökkuþaðý da üç renk burada
gözleri,
saçlarý,
teni...
Burçak DURAK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.