Susmalarýn içinde, yangýndan yalnýzlýðým
Sükûtun gölgesini, besler her bir dirhemim
Üryan sevda sûr’unda kýyâmettir mevsimim
Aþkýn nedir badesi? Kimdir sadist sakisi
Kadehime süzülen katresinden sarhoþum
Ayân olan gönlümün kilitli giz mevkisi
Hiç içinde varlýðý aramaktan bir hoþum
Öyle çok düþledim ki bahtýma oldun kara
Meftûnluðun cefâsý dinmedi senden sonra
Yetmez tarumarlýða, gözü pek yaðýzlýðým
Kýrýldý seni yazan, aþkla coþan kalemim
Doðar simsiyah güneþ fecri yakar elemim
Tomurcukta baharýn, pembeler bürünürken
Yâd yâd olan ellere, vefâný çekemedim
Mihnetinin nevrinde, mihmanla yürünürken
Bâkî aþk uzaðýný, yakýna çekemedim
Kefeni dokur oldu, dilde yarým bir büþra
Deðdikçe kalbinden þavk, iflâh olmaz bu þeyda
Muratla bilenmiþtir, hicranlý arsýzlýðým
Vuslat deðse sanýrým, ab-ý hayat merasim
Dem’i çektikçe yürek, sükût besler dirhemim
Kor ateþli baðrýnda, baþým çaðlayan seli
Þahbaz uyanýþýna, ol yýlgýn düþler döker
Devasýný kim söyler? Nerde çarenin eli ?
Söner mi bu alazlar, yoksa suyu mu çeker?
Kalpte olsa da sancý, ruhta duyulmaz nârâ
Varsýn esmesin hâlâ, sûr’a deðmeyen bora
Bahta güneþ doðurur ziyakâr ýssýzlýðým
Vuslatýn düþleriyle dolar iken âlemim
Dindirecek ecire, nikâh kýyar mâtemim
Þükran AY