Tek nefeslik ömür istemiştim aşkıma

Bitirmek bir þeyleri hep zor gelir insana.
Ne olursa olsun böyledir bu..
Sonu gelmesin istenir hep güzel þeylerin.
Ne olduðu hiç fark etmez ...
Bu bir çikolatalý pasta olabilir mesela.
Son dilimi öyle üzülerek bekletir ki insan.
Ama eninde sonunda bitirecektir.
Ya þimdi ya sonra.
Hüzün çöker gözlere ve usulca kýyar canýna o parçanýn da..
Damaðýnda býraktýðý tadý asla gitmesin ister sonra.
Ýzi ne olursa olsun kalýr dudaklarda.
Her güzel þey gibi onunda sonu gelmiþtir,
Fermanýnýn verildiði zamanda...

Aþk da böyle galiba.
Bir tutunca yüreðin dalýna koparasý gelmiyor insanýn.
Ve karþýlýðý yoksa bile bu sevdanýn,kýyamýyor insan unutmaya.
Bir aþký öldürmek binlerce sevdalýyý katletmeye eþ sanki.
Ve tutkusu o kadar derin ki mor sularda boðulma savaþý vermeye bile katlanýyor insan...
Özlemek bile güzel geliyor.
Bir atýnca bu sele yüreði,acýsýný çekmeye bile razý oluyor,
Aðlamayý gülmeye eþ sayýyor insan...
hasret denk düþünce aþka beklemek bambaþka güzel bir hal alýyor.
Geceye dost oluyor insan en karanlýk zamanlarda..
Gözü ufukta yüreklerde bin bir umutla bekliyor
Ve bekledikçe daha bir çok seviyor o yari sevmeyi...
Ýnsan özleyince,bir gün biteceðini bildiðinden,
sevmeye sevdalý oluyor
yani Özlem katmer katmer oldukça bir kat daha büyütüyor o aþký.
Ve unutmak öyle uzak oluyor ki hasret nehirleri arasýnda.
Aþký unutmayý unutuyor insan!Yýldýramýyor hiçbir fýrtýna.
Hiçbir ateþ yakýp dökemiyor küllerini aþkýn ayrýlýða.
Sancýlý düþlere misafir olsa da aþk üstesinden gelmeyi beceriyor.
Ve bir gün susuyor bu zamana kadar konuþtuðu her ana,her duyguya?
Durup düþünüyor kalbin ayrýlýða çýkan çýkmaz yolunun baþýnda.
Ömrünün son deminde olduðunu anlayýnca kanatýyor ait olduðu yüreði.
Ve kan damlatýyor insan göz çukurlarýndan.
Ýmkansýzlýðýn açtýðý yaranýn arasýndan ince bir rüzgar giriyor içeri.
Mevsimi yaz olduðundan aþkýn hazýrlýk yakalanýyor bu sonbahara...

Ve ilk defa yalnýzlýðýn soðuðunu hissedip, üþüyor sevda.
Bir baþka beden arýyor ona ait olan bulamýyor.
Karþýlýksýz sevdanýn ömrü ancak bu kadar yaþatmaya yetiyor.
Güneþe çýplak gözle bakýp caný yanýnca sonu geldiðini anlýyor bu masalýmsý zamanýn.
Bitirmesi gerekiyor insanýn.
Aþký daha fazla incitmemek canýný daha fazla yakmamak için kendisinin yanmasý gerekiyor.
Ve öyle de oluyor...
Son nefesini veriyor aþk.Uzaklaþýp ait olmadýðý yürekten,uzun bir uykuya dalýyor baþka kalplerde...
Yürekte izi kalýyor sevdanýn.
Kocaman boþluk,bir sýzý oluyor ondan kalan izlerde.
Karþýlýksýz aþkýn kaderidir bu nedense.Her güzel an gibi bu da bitiyor iþte.
Ve özlemeyi unutup yari aþkýn ardýndan yas tutuyor insan.
Aþk giderken özlenecek hasretine sevdalý olacak bir sevgili býrakmýyor çünkü...

Ve aþka maðlup,Gözleri yare mesken tutmuþ,Bir beden kalýyor geride...

(tek nefeslik ömür istemiþtim aþkýma ..Baþka bir þey deðiL) ?

Görkem Þen
Sosyal Medyada Paylaşın: