gün doðumu uzak gece ahmak dudaklarýma bir sus çek ay çýkarken kývýlcýmlanýyor sesim seni, öpmeliyim seni son kerelik seni, þöyle allayýp pullayýp seni kokluyorum hadi kalbim bekledikçe uðruna aðlanýlmýþ kuðular kalmayacak tekerlekli sandalyeden kalkamayacak vivaldi temmuz birazdan çölü sulayacak yaðmurlu morlarý çýkar sýrtýndan menekþeler ýslýk çalsýn arkandan
seni, ey içimdeki gemileri þenlendiren seni ey sýrrým, her hüznümle karþýma çýkan dalgalana dalgalana gelmekteyim ömrüm þehirden kaçmýþ aðaç gövdesine düþmüþ þarkýlar mutlu ol dedi göðsün yeni hükümet þeklimdir ve orada gülümseyeceðim ve öðreneceðim özgürlüðümü sanki ben hiç yenilmeyeceðim sanki ben kutsandým sanki ben en su sanki ben en Nil
nehirlerin karþý devrimciliði gibi bir kadýnýn leylaklý isyaný gibi yürekli acýlarýn sýkýca hayatý kavramasý gibi
susadým
sustum bütün umarsýz karanlýklar adýna
bir parça yaþamak adýna yazdým bu þiiri..
Sosyal Medyada Paylaşın:
çöldeki kelebek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.