Sýrýlsýklam ýslanmýþ bir halde geldin ama Gözlerimdeki yaðmur dinerken neredeydin? Adressiz bir düþ gibi girdin ama rüyama Aþkýn sýrça köþkünden inerken neredeydin?
Yokluðunu anlatan þarkýlar hece hece Karanlýða yar etti gözyaþýmý her gece. Sahi, ayrýlýk zehri su gibi ince ince Yorulmuþ bedenime sinerken neredeydin?
Yoksa ben deðil miydim ardýnda unuttuðun Düþlerim deðil miydi vuslatla avuttuðun? Ve her göç ediþinde bin bir dilek tuttuðun Yýldýzlar birer birer sönerken neredeydin?
Belli ki yorgun düþtü kaybolmuþ insanlýðýn Belli ki bitti artýk ömrüme düþmanlýðýn. Ama artýk nafile, geç kaldý piþmanlýðýn Gönlüm dört kollu tahta binerken neredeydin?
Sevda yerine hasret taþýrken esen rüzgâr Hazaný adres bildi yüreðimdeki bahar. Oysa benim cevapsýz kalmýþ bir tek sorum var Sabahým karanlýða dönerken neredeydin? Sosyal Medyada Paylaşın:
Yavuz Dogan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.