Ellerime bulaþan özgün terane türkü,
Neye dokunsam delil aþk’ýn özdenliðine;
O nasýl bir gerçekse, yetersiz mecaz kürkü,
Eþzamanlý çaðrýþým gönül bizdenliðine…
Ýzdüþümünde nice ürperti saf ve ilkel,
Evrende her oluþla birebir iliþkili;
“Esir” yazgý deryada katre gizemli git-gel,
Ne var ki bu içtenlik dýþýyla çeliþkili…
Ýzahýn mizahýný kavrayan gözler için,
Parmak izinden öte bir sevinin anlamý;
Nasýlsýz olgularda sorulmaz neden, niçin,
Þuncaðýz feveraným ruhun ruha selamý…
Yüreðimi yoklarken umut üreten ürkü
Dilime düþen sözler saf ilham gerçeðidir;
En sonunda harflere dökümlenen bu türkü,
Bir çalýdan uç veren lavanta çiçeðidir.
Arýnmýþlýk si mgesi kokusuyla semavi,
Topraktan emdiðiyle ölümüne masmavi…