zihnim çiðnenmiþ kartpostal folyosu gözümde firar bütün maviler gök yüzüne yüzümde meçhul kaç rüzgara tutuldum ve göðsümden kaç kelebek uçtu zamana yani ki uçmak ne mümkün ve nasýl kanadým olmadý benim hiç bilmiyorum gömülüyorum çýplak bir çerçeve içine ve uzunca bir rüya görüyorum gibi coþkun bir barýþ daha çok savaþ rengi aðzýma dolan öfkeli posta sesleri ve boðazýmý kurutan o nazým eserleri sorgu provasý gibi koþuyor beynimden içeri sual gibi doluyorum kalbime geri kýrýp aðzýmýn eskime sehpasýný devriliyorum içimin pencere dibine susuyorum yýpranmýþ bir göz kýyýsýnda "Tahir de güzeldir Zühre”de diyorum Ve sevmek dediðin hiç ölmeyecek belli
alnýmdan topraða b/akan fabrika bacalarý ruhumun ocaðýnda tüten illet kurum kokusu ve ergen kýzlarýn mutluluk düþü gibi karanlýktýr anlamak bir geçmiþi yaðmur yaðar aniden aðarmaya baþlar dizlerim siyah terk eder yüreðimi gece bir cehennem meydaný olur uslanýrýz aydýnlýk bir tabut gibi eskilerden bir ölüm deðilim ki demleneyim vakte müþtak dün gibi sabahýn erken saatinde yol almýþ ergen bir martý heyecaný benimkisi say ki ilk vapur kadar yaþlýyým sevgili ve piri son ayrýlýk kadar dolu ki yaþlanmakta mutlak ölür bir gün uzak bir yakýn iþte onu görüyorum üstüme çöküyor zaman ve bir önceden daha çok büyüyorum aðarýyor genç yüzüm her gece sonu gözümde hep annem suçlu
çocukluðumuz ömrün en deli çaðlarý sen vardý ben vardý gül yapraðý incir reçeli birde nasýrlý o hanýmeli ve daha çok yeþil çam kokardý gözlerimin içi dalardým yavru kalbimle Türkan”a fiyakalý sevincimi hiç sorma elimde solgun yaz çiçekleri okul yolu kýzdýðým fen öðretmeni ve birde düþümde o utangaç ikimiz gibi coþkun bir ergen rengiyiz koþardým sana kalem kitap desenli ayaklarým çýplaktý-eteðim beyaz dantelli bu vadi kadar kutsaldý iþte çocukluðumuz ve yeminli süren bu acý dediðin aklý kýt olan bir kýrklý veli gel yine o gün gibi sev beni
uzardý yollar yorgunluktan sýzlardý kamburu çýkan yaðmur en çok yüzüme yaðýnca severdim seni gözlerim yutardý eylül kuþlarý herkes dertliydi dudaklar bal sanki hangi zamanýn boynunda sevdik geceyi hangi tutsak aðýzda ayyaþtý sevgi bulduðun yerde tut onu getir geri
Nazýmý beklerdik bir kalbin ayak sesinde uyurdu Tahrir meydaný gayet derince sabah olana kadar beklerdik biz gelmezdi bir türlü Piraye yol çok karanlýktý ve sabah uzak susardýk surlarýn ayak izinde ellerimizden kayardý ufuk birden güneþi tutamazdýk biz yine
yalnýzlýkla ýslanmýþ her aþkýn yüzü kaldýrým çiçeklerine benziyor bu ne uzun bir sýzý anne yandýkça içimde bu yara su çatlýyor aðzýmda
mhd
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehtap Yıldız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.