Ben sonsuzlukta kayboldum sanýrdým hep Derin uçurumlar ayýrdý seni benden zannederdim O yüzden bu sessizliðim derdim kendi kendime Oyalanýrdým bahane bulurdum Meðer bunca þey bunca yaþanmýþlýk Sonsuzlukta kaybolmaktan deðil Yaþadýðýmýn adýný sensizlik koyamamaktan
Þimdi bakýyorum da aslýnda ne kadar kolay Ne kadar basitmiþ derdim Bütün mesele 2 sesli ünlünün yerine 2 sessiz ünlü kullanmakmýþ Þimdi geriye dönsem bunca yaþanmýþlýk aklýmda Nereye gitsem ne tarafa baksam Ayný sonsuzluk ayný sessizlik ve ayný sensiz sonsuzluk Bu ne müthiþ bir susuzluk Biraz huysuzluk biraz yalnýzlýk Ne yaparsam yapýyým Baþtan geriye de sarsam, geriden baþa da dönsem Her taraf ayný Hepsinin sonu ayný sensiz sonsuzluk Hiç bitmeyen bana durmadan hayaller gördüren O müthiþ susuzluk...
Sosyal Medyada Paylaşın:
FarazYashar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.