Ayrýlýk kara kazanlarda kaynadý alevlerle yandý tutuþtu boþ kaldý elinde ki elim indirdiðim senin gözlerindi, yýldýzlardan.
Seni buldum, artýk aðlama Egeli çocuk bilirsin ki seninle en güzel duygularý yaþadýk senin adýnla dalgalandý denizler.
Ben ki zamansýz ayrýlýklarý kucakladým acýlar bende kaldý erken bitirdim baharýmý her þey içimde bir diken senden kalan yadigâr.
Bir þey var içimde yanýp sönen solan bir güldü, avuçlarýmda kalan anladým ki sen artýk dönmeyeceksin hasret oldu anýlar gurbet geldi dayandý þimdi çýksam bir meyhaneye Beyoðlu’nda efkâr daðýtmaya baþucumda kemancýlar ve þarkýlarýn en hüzünlüsünü dinlesem seviyorum seni, çýldýrasýya baðýra bilsem.
Nuri Daðdelen Özdere-Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
D_A_Ğ_D_E_L_E_N Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.