HAZAN SONRASI

Umudum kýrýlmýþ, düþler yerle bir
Kabus üzerimde, hoyratça esmiþ.
Sabýr müebbetmiþ, sonu hep tehir
Bu yüzden cezayý, hep öne kesmiþ.

Huzuru görmedim, ah-vah ederken
Gelip geçti zaman, vakit var derken,
Can çekiþen ömrüm, tende erirken
Gönül cana deðil, canana küsmüþ.

Vuslatýn nabzýný, mahþerde tutup
Gururu inciten, çok sözü yutup,
Çýrak ninnisiyle, derdi avutup
Ustalýk, bir nevi, huzura sesmiþ.

Ýnan ki, çok zormuþ, onca yaþanan
Zaman deðil, törpü imiþ, aþýnan.
Keskin, korkusuzca, eðik kaþýnan
Cesurca gezinmek, meðerse süsmüþ.

Uçsuz dertlerimin, arkasý tehir
Saðý, dik yamaçmýþ, solu sýð nehir.
Tuttuðum hýrs küpü, içtiðim zehir
Tadý katran imiþ, katraný ismiþ.

Adalet kulpunu, çeksem ne fayda
Mülkü yere batmýþ, kararý ayda,
Tamam, çileleri, sukuta say da
Ey vah’ýn tepkisi, vicdana tersmiþ.

Sardýðým yýlanmýþ, nerden bilirdim
Bir anda bin kere, öldüm dirildim.
Sonunda, tükenip, yere devrildim
Anladým, yar canmýþ, canda nefesmiþ.

ALÝ OSMAN ARSLAN
Sosyal Medyada Paylaşın: