...
sessizce konuþuyoruz hep
kendimizi uyandýrmayalým diye
ne olacak ki o derin uykudan uyansak?
kýyamet mi kopacak
kopsun öyleyse
kopsun
seni seviyorum
benim sana ihtiyacým var
içimizdeki çocuklardan bahsetmiyorum bile,
... hiç çocuk olmadýk ki hep büyüktük
fakat bir o kadar acemi ve küçük
birbirine bitiþik ama ayrý kalmak zorunda olan siyam ikizleri gibiyiz
ayný ruhta iki beden
sýyrýl artýk lütfen kop benden
üst kattaki madam da býktý bu sessiz gürültümüzden
çok sesli kavga edin duyamýyorum diyor
sanýrým artýk herkes biraz çýldýrýyor bu hengameden
çay içiyoruz seninle ama sen yoksun
yemek yiyoruz çatal býçak seslerinden mahrumuz
dans ediyoruz kimse kimsenin ayaðýna basmýyor
eskimiyor babetlerim
önceden bu kadar üzülmüyordum çünkü
çünkü beni sevdiðini bilmeden yaþamak kolay geliyordu
þimdi yalnýz kendime deðil sana da üzülüyorum
hadi ben oturup þiirler yazýyorum ya sen
sen ne yapýyorsun?
sen kendi kendine de konuþmazsýn ki
nasýl bir kodese kapattýn ikimizi
bazen kaçýyorum bu iki kiþilik kabustan bir kýyý kasabasýnda soluklanýyorum
kocaman bir otoparkta beyaz pantolon ve beyaz gömlekli o genç adamý arýyorum
tek tek plakalara bakýyorum Ýstanbul yazan
ya sen hiç gelmemiþ oluyorsun
ya ben gecikmiþ
sonra annemi kaybediyorum
babamý
elini kaybediyorum
gözlerini
çekiyorum o kodesin sürgülerini dar geliyor koca evren
bakýþýyoruz öylece yine hiç konuþmadan
bir cümle için biliyorum ki yirmi yýl daha bekleyeceðim
o zaman da ömrüm yetmeyecek öleceðim
ben beyaz saçlarýný okþamak istiyorum
-tamam konuþmayalým
gözlük camlarýný silmek istiyorum
-tamam konuþmayalým
çenendeki gamzeni öpmek istiyorum
-tamam konuþmayalým
nasýlsa ve zaten hep susmadýk mý
baðýr adýmý
bitsin bu saðýr eden sessizlik
çok sesli bir ayrýlýða terk et beni
sonra
evlatlýk ver bir sevince
okþasýn saçlarýmý baðýra çaðýra üvey hayat
itsin sýrtýmdan bir uçuruma
bilemezsin ölüm ödüldür bazen
seni
s
e
v
i
y
o
r
d
u
m
çýðlýðýma uyan uykundan
hayýrlý sabahlar sevgilim
bizi öldürdüm
-düngece-
istediðingibisessizce.....
de_soulmate