Biraz Daha Dayan İSTANBUL....

Ýstanbul... Ýstanbul olalý...
Görmemiþti böyle keder...
Bunu söyleyen kadýn haklýydý....
Kaç sevdaya tanýk olmuþtu da;
Canýný yakan...
Her deðdinde kanatan yüreðini....
Kendi sevdalarýydý...
Bir de benimki....! ! !
Fatih’ e kaptýrdýðýnda gönlünü...
Yýllanmýþ þarap kadar lezizdi istanbul....
Taþ gibi kadýndý yani....
Savurduðunda saçlarýný yeditepe birden titrerdi...
Göðüslerinin arasýndan sýzan ter damlacýklarý..
Muhteþem dehlizler oluþturur...
Sinesinde biriktirdiði o tuzlu ter;
Kainatýn aklýný baþýndan alýrdý...
Alýrdý da... O, sultanlara selam vermezdi...
Vazgeçilememezliðin tadý bir hoþtu....
Yerle gök arasýnda sýðýnýlacak bir mabetti sanki....
Nasýl da yakýþýyordu Ýstanbul’ a bu kibir..! ! !
Kaç günahsýzýn kanýna girmiþti gece yarýlarý....
Analarýnýn kucaðýndan..! !
Karýlarýnýn koynundan..! !
Nasýlda çekip çýkarmýþtý gece yarýlarý....
Yýldýzlar, kanrevan yüzlerine aksederken...
O cengaver delikanlýlarýn...
Hiç yanmamýþ mýydý caný...? ?
Gerdanýnda ölümü bu denli aðýr tadan...
Bir tek gece bile sahip olabilmek için bu ilahi tene
Ömründen ömür çalan bu amansýzlar için...
Hiç yolmamýþ mýydý saçlarýný...? ?
Derler ki, tek bir göz yaþý bile dökmemiþti Ýstanbul....! ! ! !
Bu ne dik baþlýlýk...! ! ! !
Bu ne korkusuzluk Ýstanbul....! ! !
Tek kusuru kusursuzluðuydu....
Bu, Cihaný muma çeviren kadýnýn..! ! !
Ýþte tam bu sýralarda...
Fatih yakýp kavurmuþ...! ! !
Taþ üstünde taþ býrakmamýþtý yüreðinde....
Bu akýl almaz...Bu ele avuca sýðmaz kadýna...
Bu þiddetinden Rabbin koruyacaðý kadýna...! !
Diz çöktürmüþtü.....
Karanlýk çökerken daha mabetlerde buluyor kendini..
Mumlar adýyordu Ýsa’ya....
Çok geçmeden secdeler edecekti yaradana....
Konstantin’i ne elim bir ihanet bekliyordu....! ! ! !
O gece Haliç’ te bekleyecekti Fatih....! ! !
Bir güvercin kanadýnda uçarak gelecekti Ýstanbul....
Alnýnda peygamber mührü....
Ardýnda Sultan Fatih....! ! ! !
Fatih’ in gözlerinde haklý bir gurur...
Asalet katre katre yüzünde...
Hergece kandiller yanacaktý Ýstanbul’ un gözlerinde...
Hergece farklý bir lezzetti Ýstanbul Fatih’ e...! ! ! !
Ayasofia...! ! !
Bu sancýlý gecelerin ardýndan vaadedilen...
Evlad – ý Cihan’ dý Fatih’ e.....! ! ! !
Kýble Kabe’ de ne mübarek evlattý....
Göðsünde iman... gözlerinde Ýstanbul....
Ansýzýn çekip gitmiþti Fatih...
Bu ne acýydý...
Bu nasýl ýzdýraptý yarabbi...? ?
Þafakla sokaklara fýrlýyor..
Çýðlýk çýðlýða her sokakta Fatih arýyordu Ýstanbul...
Alný secdeden kalkmýyor...
Yalvarýyordu....”dön”..! ! ! Muhammet aþkýna....! ! ! !
Etekleri deðiyordu ýslak sokaklara...
Minarelerden yükselen “sela”lara karýþýyordu...
Bakir hýçkýrýklarý....! ! !
Acýdan inliyordu Ýstanbul...! ! ! !
Nasýl çekip gitmekti bu Fatih...! ! ! !
Ne O’ na tapanlar avutuyordu yüreðini...
Ne laleler...
Ne de Kýz Kulesi....
Ve o günden sonra hiç kimsenin yataðýna girmeyecekti...
Kin kusuyordu Ýstanbul..
Gece gibi çökecekti her þeyin üstüne....
Hiç kimseye merhamet etmeyecekti...
Bu tehlikeli kadýn...! ! !
Faili meçhul cinayetlerin azmettiricisi olacak! ! ! !
Sultanýn torunlarýný teker teker harcayacaktý...! ! !
Ve ne zaman minarelerden yükselen selalar duysa
Yerle bir olmak isteyecek...
Yürekleri sýzlatacaktý yakarmalarý...
Yarabbi...! ! ! ne zaman kopacak kýyametim...! ! ! !
Dayan Ýstanbul....dayan...! ! !
Bu kederi taþýyabilen....
Bir sen kaldýn.... birde ben....
Biraz daha dayan....! ! ! !


Yasemin Külahlýoðlu/ÝSTANBUL...
Sosyal Medyada Paylaşın: