Yol’un’un baþýnda
Hayata söyleyeceði
Sadece
Birkaç kelimesi daha vardý .
(Nefes)
.
.
.
Dilinde dolandý
Dolandý
Dolandý kaldý zihninde.
Bir ev çizdi
Üzerine de bir melek
Çizdi
Bir isim koydu meleðe
Adý
Saný
Belli olsun istedi
Kimsesizliðinde.
(Durdu)
.
.
.
Onun gibi olsun istemedi
Ýsimsiz
Sahipsiz
Ve
Umutsuz.
Sýmsýký
Sarýldý O’ na
Gecenin ayazýna
Yenik düþerken kirpikleri.
(Korktu)
.
.
.
Bilmediði anne kokusunu
Çekti sokaklarýn
Nemli
Ve karanlýk kuytusunda.
Ýlk kez
Gülümsedi...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.