Ne varsa güzel olan çocuklukta kaldý. Ne elma þekerlerinin tadý var artýk ne de pamuk helvalarin. Hayallerimiz elimizden kaçan bir uçurtma gibi uzaklaþtý. Güzel olan ne varsa atlý karýncalarda dört nala kaçtý. . . Masallar hep mutlu sonla biterdi çocukken. Kötü kalpli cadýlar asla kazanmazdi. Prens kül kedisine oyunlar oynamazdý,kandýrmazdý. . . Ve Çocukluðumuza günahýn adý bile uðramazdý. . . Hayat zehirli bir elma gibi kalmazdý boðazýmýzda. . . Seviyor mu diye sorduðumuzda yalan söylemezdi aynalar. . . Bal kabaðýna dönüþse de arabamýz. Sevdiðimiz tanýrdý bizi kristal ayakkabýdan. . . . .Büyüdükçe yabancý kaldýk çocukluðumuza. Aynalarda yüzümüzü tanýyamaz olduk.. Yüreðimizdeki buzdan þatolarda. . Kendi Kendimizi Yine biz dondurduk.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tatlii 52 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.