Önce söz deðil sükut vardý Zira söz gümüþse sükut altýndý Sükutun sesinde yalpalarken yankýlar, sessizliðin yerini devrilen harfler aldý. Sonra söz vardý... Söz ummansa , duygular dalgaydý Dize dize çoðalýrken zihinden geçenler, zihne tek engel geçmeyen zamandý Zaman, an an eksilerek çoðaldý.
Zaman için anýlarý eskitmek kolaydý Eskimeyen belki bir tek þey vardý O da yürekteki nasýr tutmuþ yaraydý Ki bu yara yalnýzca O YARaydý
Ardýndan bi karar yuvarlanýrken kelimeler, duygular pür dikkat kelimeye abandý Þairlik olunca serde, söz söylemek kolaydý Kelama hakim bir þair olmaksa asýl olaydý Düz eylem cümleleri sýradan ve yapaydý Þuaralýk bir yokuþtu ki elbette sapaydý Tufan olup selamete akarken kelimeler, her selamýn ucu bir sedaya uzardý.
Þiir ki sevilene en güzel nidaydý Þiir ipsiz urgansýz maþuða dolanmaydý Askeri mýsra olan muazzam donanmaydý Zamansýz ve mekansýz sevgiliyi anmaydý...
Yeri gelip siyasete politikaya karýþýrdý Tarihten dem vurup asýrla an barýþýrdý Þiirin güzelliðinden süzülen yürek arýþýrdý Acýyla hüzün her dem þiir için yarýþýrdý
Artýk yürekte sükut, dilde söz, elde þiir vardý Yazmadýktan sonra iki dize iki el neye yarardý Þairi þair yapan onmaz yaraydý Bu yüzden kanayan her satýr O kansýz YARaydý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tatlii 52 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.